Καλωσόρισμα

Για όλους εμάς που ζήσαμε τον Γρηγόρη Πεντζίκη, ο διαγωνισμός αυτός εάν ήταν ένα λογοτεχνικό έργο θα μπορούσε ίσως να είναι το «όνειρο στο κύμα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Εκεί όπου ο αφηγητής θεωρεί πως μέσα στη θάλασσα εκπληρώνεται πλήρως η επιθυμία του να βρεθεί σε απόλυτη επαφή με τη φύση, και μάλιστα σε σημείο τέτοιο ώστε να αισθάνεται μια λυτρωτική ταύτιση με το φυσικό του περιβάλλον. Εκεί, όπου το πάθος του συγγραφέα για τη θάλασσα, πέρα από το πάθος που είχε και ο Γρηγόρης για τη θάλασσα, θυμίζει και την κατανυκτική επίδραση που του ασκούσε η επαφή του με τα λογοτεχνικά κείμενα, το πάθος και την αυθεντικότητα με την οποία τα προσέγγιζε, αλλά και την αλήθεια με την οποία τα μετέδιδε. Μια αλήθεια όμοια με την ανείπωτη μαγεία που νιώθει κανείς σαν είναι ένα με το κύμα και μετέχει της ιδιαίτερης φύσης της θάλασσας.
Γιατί, όπως γράφει ένας άλλος αγαπημένος του Γρηγόρη Πεντζίκη, ο Οδυσσέας Ελύτης: «Πρέπει να ξέρεις ν΄ αρπάξεις τη θάλασσα από τη μυρωδιά για να σου δώσει το καράβι και το καράβι να σου δώσει τη Γοργόνα και η Γοργόνα τον Μεγαλέξαντρο και όλα τα πάθη του Ελληνισμού».
Ο Γρηγόρης, είναι βέβαιο πως άρπαξε τη θάλασσα απ' τη μυρωδιά της. Και την άρπαξε γιατί η θάλασσα αλλάζει χρώματα, γιατί κινείται, γιατί γεννά και μεταφέρει συναισθήματα, αγάπες, μίση, πάθη, ήχους, έρωτες, μουσικές, φωνές, ανθρώπους και γλάρους, γοργόνες και καράβια...
Σήμερα, κάποια φεγγάρια αργότερα, στη φεγγαροφώτιστη θάλασσα ενός άλλου νησιού, αποκτήσαμε κι' εμείς το θάρρος να μπούμε στο ίδιο όνειρο. Και ξεκινήσαμε αυτό το λογοτεχνικό διαγωνισμό.
Άλλωστε, «Έτσι ή αλλιώς», όπως συμπληρώνει ο Ελύτης «μιλά κανείς για τα ίδια πράγματα που αγαπά, και από κει και πέρα το λόγο έχουν αυτοί που θα τ' ακούσουν».
«Έτσι ή αλλιώς», λοιπόν, κι' εμείς, μιλάμε και τραγουδάμε για τα ίδια πράγματα που αγαπάμε, γιατί η θάλασσα πάλλεται και μεταφέρει, συγκινεί και συνενώνει ιδέες, πολιτισμούς, αισθήματα και συναισθήματα.
Γιατί και οι άγγελοι μιλάνε και τραγουδάνε. Γιατί πίσω από κάθε ανάταση, από κάθε μεράκι, μια κιθάρα περιμένει έτοιμη να πάρει τα λόγια και τους στίχους και να τα ταξιδέψει από χείλη σε χείλη.
Ας ταξιδέψουμε, λοιπόν...

Σπύρος Κιουλάνης